تغییرات نظام بین الملل و پررنگ شدن نقش بازیگران غیردولتی و افکار
عمومی سبب شده تا اشکال جدیدی از دیپلماسی در کنار دیپلماسی سنتی مورد
استفاده قرار گیرد.
اهمیت دیپلماسی عمومی به ویژه به لحاظ ارتقای وجهه یک کشور مدنظر است و در واقع ساز و کاری برای افزایش قدرت نرم به شمار می‌رود.
با
این حال بهنظر می‌رسد دیپلماسی عمومی ازجمله مفاهیمی است که در کشور به
روشنی تعریف نشده و ابهامات مفهومی زیادی در ارتباط با آن وجود دارد.
این مفهوم معمولا به جای مفاهیمی همچون قدرت نرم، تبلیغات، روابط فرهنگی و جنگ نرم به کار می‌رود.
در حالی که این مفاهیم دارای معانی متفاوتی هستند که به پدیدههای متفاوتی اشاره دارند.
١.شکل
گیری قلمرو عمومی جدید جهانی باعث شده که دیپلماسی عمومی نوین به یکی از
عناصر اصلی افزایش قدرت نرم و یا هوشمندانه دولتهای مختلف جهان و توسعه
نفوذ آنها در عرصه سیاست جهانی تبدیل شود.
۲.اهمیت فزاینده دیپلماسی عمومی
در شکل نوین، عاملی اساسی در تحول دستگاههای دیپلماتیک ملی بوده و آنها
را واداشته تا چارچوبهای نظری و عملیاتی لازم را برای مدیریت کنش‌ها،
گفتمان‌ها و تصاویر در عرصه سیاست جهانی تدوین کنند.
ابزار اصلی آن نیز انتشار متن، تصاویر، دادوستد فرهنگی، رسانه‌های همگانی و اینترنت است.
دیپلماسی عمومی می‌تواند از طریق کانال‌های رسمی یا خصوصی و نیز توسط موسسات یا افراد صورت بگیرد.
تاثیرگذاری
و شکل‌دهی افکار عمومی به‌وسیله دولت آمریکا در کشورهای دیگر؛ تعامل
گروه‌های خصوصی و منفعتی یک کشور با نظایرشان در کشورهای دیگر؛ گزارش مسایل
خارجی و تاثیر آن بر سیاست خارجی، ارتباط بین فرهنگی، ازجمله ابعاد
دیپلماسی عمومی است.
بر مبنای این دیدگاه در این حالت، محوریت با جریان فراملی اطلاعات و عقاید است.
دیپلماسی
عمومی در سیاست خارجی هر کشور به دو صورت محقق می‌شود: مدیریت سازمان‌های
دیپلماتیک رسمی؛ و به صورت خودجوش و در راستای سیاست‌های کلان کشور.
منبع : دیپلماسی عمومی
