پایانه مسافری جنوب که بیشتر مردم آن را با نام ترمینال جنوب می‌شناسند، جزئی از سیستم حمل‌ونقل برون‌شهری کشور است که سرگذشت جالبی دارد.
در گذشته با ورود و توسعه وسایل نقلیه موتوری بخصوص اتوبوس برای ارتباطات بین‌شهری ، هرگونه خدمات توسط گاراژهای وابسته به بنگاه‌های مسافربری انجام می‌شد
و هر کس قصد سفر داشت، باید سری به این گاراژها می‌زد و بلیت می‌گرفت.
پیشینه گاراژ
گاراژ کلمه‌ای فرانسوی و به معنای جای سرپوشیده یا دربسته برای پارک کردن خودرو و وسایل نقلیه است و معنای لغوی آن به معنای ایستادن است.
پیش از این، گاراژها در مرکز شهر و در امتداد محور خیابان‌هایی که به جاده ارتباطی شهر با خارج از آن می‌رسید، مستقر شده بودند.
بیشتر گاراژهای آن زمان در خیابان‌های ناصرخسرو، مولوی، باب همایون و سرگرد سخائی مستقر بودند
و نام‌هایی ازجمله اتوعدل، تی‌بی‌تی، میهن‌تور، ایران و… از نام‌های آشنا و پرخاطره نسل قدیم به شمار می‌رود.
دلایل به وجود آمدن ترمینال جنوب تهران
کانسپت مجموعه تاج پادشاهی است و تاثیر آن بر روی پلان وکارکرد مجموعه محسوس است.
افزایش جمعیت کشور، تراکم جمعیت در بافت شهری، به وجود آمدن ترافیک و رشد سفرهای بین‌شهری
همچنین تغییر و تحول در نحوه ارائه خدمات مسافربری، در سال 1353، به ساخت اولین ترمینال تهران یعنی ترمینال جنوب از طرف شهرداری تهران منجر می‌شود.
سرانجام پس از پیروزی انقلاب اسلامی و با تصویب قانون ترمینال‌ها توسط شورای انقلاب
شهرداری تهران تصمیم می‌گیرد سازمان پایانه‌های مسافربری را تاسیس کند.
–پایانه مسافری جنوب در بخش شمالی بزرگراه بعثت قرار دارد و نخستین پایانه احداثی مجهز در سطح تهران است.
-پایانه مسافری جنوب در سه طبقه به انضمام یک زیرزمین ساخته شده که شرایط ورود و خروج اتوبوس‌ها در آن به‌خوبی تعبیه شده است.
-روزانه به‌طور متوسط 20هزار نفر برای سفر به نقاط گوناگون یا تهیه بلیت به پایانه جنوب مراجعه می‌کنند. میانگین متوسط حضور مسافران در این پایانه، 8میلیون و 500 هزار نفر در سال است که به‌صورت رفت و برگشت تقریبا17میلیون نفر از این پایانه رفت‌وآمد می‌کنند.
